وجود باغ های سرسبز و افزایش تولید لیموترش در شهرستان میناب تا جایی پیش رفت که مسئولان را به فکر راه اندازی کارخانه آبلیموگیری در این شهرستان انداخت، در ابتدای شروع این کارخانه بیش از ۱۰۰ نفر از بومیان این شهرستان بکارگیری شدند.
موضوعی که باعث رونق اشتغال و بالا گرفتن کسب و کار در شهرستان میناب شد و تولید کنندگان لیموترش به راحتی بدون پا در میانی دلالان محصول خود را به کارخانه آبلیموگیری میناب می آوردند و به فروش می رساندند.
ولی در سال های ۸۱ و ۸۲ به دلیل ورود بیماری جاروی جادوگر و همچنین خشکسالی چندین ساله بسیاری از باغات میناب و هرمزگان را از بین برد تا جایی که باغداران این شهرستان به جای فروش محصول لیمو مجبور به فروش چوب درختان لیمو در باغ های خود شدند
طبق اعلام فعالان اجتماعی کارخانه آبلیموگیری میناب، در دهه ۶۰ با مشارکت اتحادیه مرکزی تعاونی های روستایی کشاورزی ایران و اتحادیه تعاونی روستایی میناب راه‌اندازی شد، نقش مهمی در تولید اشتغال و افزایش کشت باغات لیمو در شرق هرمزگان داشت اما درسال ۸۶ تاکنون بنا به دلایل مختلف از جمله بیماری جاروی جادوگر و کمبود لیمو از چرخه تولید خارج شده است.
طبق اعلام سازمان جهادکشاورزی هرمزگان، سه هزار و ۸۰۰ هکتار از سطح باغات میناب به کشت لیمو اختصاص دارد. پرشین لایم، خارگل، لیسبون و مکزیکین لایم از انواع لیموی این شهرستان است.
میناب به عنوان قطب کشاورزی در ۹۰کیلومتری شرق بندرعباس قرار دارد ، دارای شاخص‌هایی شامل، ۴۱هزارهکتار معادل ۴۴۸ هزارتن تولید محصولات زراعی و ۲۲ هزارهکتار معادل ۱۵۷ هزارتن محصول باغی به طور سالیانه است.
لیمو بعنوان یک میوه گرمسیری دارای خواص سرشار و ویتامین های شاخص بوده که لیموی مکزیکین، لیسبون، پرشین و خارگل یکی از پرطرفدارترین لیموی شهرستان میناب بشمار می رود.
