بر اساس گزارش‌ها، عروسک چینی لبوبو در مدت چند ماه حضور خود در بازار ایران، بیش از یک میلیون نسخه فروش داشته است.
در اردیبهشت امسال نام «لبوبو» کم‌کم بین کاربران ایرانی دهان به دهان چرخید. این عروسک کوچک، زشت و کمی ترسناک که نخستین‌بار در سال ۲۰۱۵ توسط هنرمند هنگ‌کنگی کاسینگ لونگ خلق شد، ابتدا در آسیا و اروپا ترند شد و حالا چند ماهی است در ایران هم به یکی از پرفروش‌ترین عروسک‌ها تبدیل شده است.
این عروسک با دندان‌های تیز و چشم‌های درشت، از اسباب‌بازی ساده به نماد لوکس‌بازی و پرستیژ در فضای مجازی ایران تبدیل شده است.
حضور سلبریتی‌ها و اینفلوئنسرها در ترویج آن، موجی از خریدهای چشم‌وهم‌چشمی ایجاد کرده و قیمتش در بازار ایران از ۷۲۰ هزار تا یک‌ونیم میلیون تومان متغیر است.البته در وب‌سایت‌های خارجی، قیمت نسخه‌های اصلی به‌مراتب بالاتر از این محدوده است.
گرایش به «لبوبو» دیگر فقط خرید یک عروسک نیست؛ این مد مصرف‌گرایانه به کالایی فرهنگی -وارداتی با گردش مالی میلیاردی بدل شده که علاوه بر سود اقتصادی، پیام‌هایی ناسازگار با فرهنگ و تربیت ایرانی را منتقل می‌کند و نشانه‌ای از نفوذ فرهنگی -اقتصادی عمیق است.
علی هاشمی، کارشناس صنعت اسباب‌بازی، لبوبو را محصولی «موفق و بی ضرر در بازاریابی می‌داند» که با تبلیغات مجازی و جهانی به شهرت رسیده است و معتقد است «به‌جای نگرانی درباره نفوذ فرهنگی یا خروج ارز، می‌توان از استراتژی‌های آن برای ارتقای صنعت داخلی بهره برد» و با کنترل واردات، فرصت‌های اقتصادی ایجاد کرد.
در مقابل، محمدعلی رئیس‌دانا، کارشناس فرهنگی و تولیدکننده، «فروش بالای لبوبو را نتیجه نفوذ فرهنگی -اقتصادی و تبلیغات مجازی می‌داند.» به باور او، این موج صرفاً یک مد نیست، بلکه با ترویج سبک زندگی مصرف‌گرایانه و کنار زدن تولیدات داخلی، به چالشی فرهنگی -اقتصادی بدل شده است؛ چالشی که ضعف حمایت از محصولات بومی، زمینه رشد آن را فراهم کرده است.
مریم طهرانی‌زاده، روان‌شناس، بر ضرورت تولید اسباب‌بازی‌های ایرانی با کیفیت و فرهنگ‌ساز برای شکل‌دهی به سبک زندگی و ارزش‌های کودکان تأکید می‌کند و توصیه می‌کند، والدین در مواجهه با چنین ترندهایی با کودک گفت‌وگو کنند تا علاقه و احساسش را بشناسند. این تعامل فرصت رشد هویت، تقویت ارتباط والد و کودک و انتخاب آگاهانه را فراهم می‌کند و ضرورت تولید اسباب‌بازی‌های ایرانی با کیفیت و فرهنگ‌ساز را برجسته می‌کند.
دقیقاً نماد چشم و هم چشمی و پز دادن بعد میگن فقیریم هیچی نداریم