مهدی میرآبی نویسنده و روزنامه نگار در یاداشتی ارسالی برای صدای میناب نوشت: در میناب همراه با خشک‌سالی سوءمدیریت شد.
اگر آبِ میناب بجای روانه شدن به بندرعباس سرازیر نخلستان‌ها می‌شد و شرکت‌های شن‌وماسه بی‌محابا بیل‌های مکانیکی‌شان را تا مغز استخوانِ زمین فرو نمی‌بردند اکنون اوضاع این نبود که بسیاری از مزارع کشاورزی و زمین‌های زراعی جای خود را به برج‌های مسکونی دهند.
برداشت شن در میناب بدون هیچ نظارتی سالیان سال صورت گرفت و اکنون هم بیش و کم همان رویه ادامه دارد.
ثمره‌ی اهمال و کم‌کاریِ آقایان شد فرونشست دشت‌هایی که روزگاری شهره داشتند به پر‌آبی. کار به اینجا هم ختم نشده، اکنون شرکت آب منطقه‌ای هرمزگان خبر از قطعی کامل آب کشاورزان مینابی را می‌دهد.
اگر همان زمان دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن که امروز تبلیغاتش برای بهره‌برداری گوش فلک را کر کرده، در بندرعباس به بهره‌برداری می‌رسید. اکنون میناب همان گلستانی بود که در سروده‌های ۲۰ سالِ پیش ورد زبان‌ها می‌چرخید. اما اکنون از آن مینابِ گلستان فقط ترانه‌ای مانده و بس.
