مصدوم حدود ساعت ۶ بعد از ظهر به بیمارستان جاسک منتقل می‌شود اما مراحل پذیرش تا پاسی از شب دقیق‌تر ۱۲:۳۰ دقیقه نیمه شب به طول می‌انجامد چرا که مسئولان بیمارستان در انتظار پاسخی از سوی ستاد برای تعیین تکلیف وضعیت بیمار و انتقال او به میناب یا بندرعباس بودند و در نهایت به دلیل فقدان تخت آی سی یو در بیمارستان بندرعباس مصدوم به میناب اعزام و تحت درمان قرار می‌گیرد.
با گذشت ۹ روز با وجود بالا رفتن سطح هوشیاری مصدوم دچار مشکل ریه می‌شود و نبود پزشک متخصص ثابت در بیمارستان و اهمیت موضوع، خانواده را مصمم می سازد تا وی را به بندرعباس منتقل نمایند اما با وجود همه تلاش‌ها بیمارستان میناب از صدور تائیدیه خودداری می‌کند و بدین ترتیب ساعت‌های طلایی درمان این چنین از دست می‌رود.
با بروز مشکل ریه و نبودن پزشک متخصص ریه ثابت در بیمارستان میناب به نظر می‌رسد بهتر بود تا مصدوم در سریع‌ترین زمان ممکن به مرکز درمانی مجهزتری مانند بندرعباس اعزام می‌شد و به همین دلیل لازم است تا مسئولان بیمارستان میناب دلایل امتناع خود را به صورت شفاف اعلام نمایند چرا که به گفته خانواده مصدوم با رایزنی و انجام اقدامات اولیه بیمارستان بندرعباس مهیای پذیرش شده بود.
در این میان پرسش پزشک معالج در خصوص غذا دادن به مصدوم در شرایطی که وی در آی سی یو بستری بوده و طبعاً امکان دسترسی به وی برای افراد خانواده امکان‌پذیر نبوده نیز بر ابهامات موجود افزوده است.
بعضی حاضرن ۱۳۰ کیلومتر تا شهید محمدی برن ولی ۱۰ کیلومتر تا میناب نیان