در روزهایی که مردم هرمزگان از مشکلات برق گلایه دارند، برخی شوراهای شهرهای همجوار با صدور بیانیه و مصاحبه واکنش نشان داده‌اند، اما اعضای شورای شهر میناب ترجیح داده‌اند همچنان در سکوت مطلق به سر ببرند؛ سکوتی که در سال‌های گذشته نیز در قبال سایر مشکلات مردم ادامه داشته است
به نظر می‌رسد اعضای شورای شهر میناب به جای ایفای نقش در مقام نماینده مردم، بیشتر به نقش شورا در خدمت شهرداری بسنده کرده‌اند. شورایی که تنها به تصویب صورت‌جلسات اکتفا کرده و حضورش در میدان پاسخگویی و مطالبه‌گری، عملاً کمرنگ شده است.
از سوی دیگر، سکوت چهره سابقاً فعال مانند غلام کمالی که اکنون عضو شورای استان و شورای عالی کشور هست، نیز پرسش‌برانگیز است. براستی حضور در شوراهای بالادستی چه زمانی قرار است به کار مردم بیاید؟ آیا عضویت در این نهادها تشریفاتی بوده و صرفاً به رزومه افزوده شده و خاصیت دیگری ندارد؟
از سوی دیگر، عدم برگزاری علنی جلسات شورا علی‌رغم وعده صریح سید موسی هاشم‌نسب، رئیس شورا، و تصمیم‌گیری پشت درهای بسته، باعث افزایش فاصله بین شورا و مردم شده است. نشست خبری با رسانه‌ها نیز به‌ندرت برگزار می‌شود و گزارش عملکرد مشخصی از شورا در دست نیست.
در شرایطی که مردم میناب از مسئولان خود شفافیت، پاسخگویی و همراهی انتظار دارند، ادامه سکوت شورای شهر میناب می‌تواند به معنای پشت کردن به اعتماد مردم تلقی شود؛ و این، برای نهادی که مشروعیتش را از رأی مردم می‌گیرد، یک خطر جدی است.
