۲۰,۰۴۵ نفر جان باخته و ۸۰۰,۰۰۰ نفر مجروح و معلول، آمار کلی تلفات جاده‌ای سال ۱۴۰۲ می‌باشد. با هر متر و معیاری بخواهیم آن را محاسبه کنیم تأسف‌بار، غم‌انگیز و فاجعه‌بار است.
میانگین آمار کلی تلفات جاده‌ای طی ۱۰ سال اخیر روی مرز ۱۷۰۰۰ نفر میل می‌کند و طی دو سال اخیر نه تنها کاهش نداشته بلکه شاهد افزایش تلفات هم بوده‌ایم.
من گمان می‌کنم یک دلیل اصلیِ رشد نسبی آن، قاچاقچیان و به ویژه سوخت‌بران هستند که در اقصی نقاط شهرهای مرزی از سیستان و بلوچستان گرفته تا هرمزگان و… حضور پررنگی دارند و هیچ قانون و مقرراتی را هم بر نمی‌تابند.
اگر دولت همت کند و بتواند با اصلاح و عینی سازی قیمت سوخت، مطابق استانداردهای جهانی عمل کند. بساط سوخت‌بران خودبه‌خود برچیده می‌شود و کمک موثری به کاهش تلفات جاده‌ای می‌شود. این یک فکت است که باید هرچه زودتر انجام شود و جز اصلاح قیمت هیچ راه جایگزینی هم وجود ندارد.
حال اگر از این مقوله بگذریم. به طور کلی پویش نه به تصادف یک حرکت فرهنگی در جهت آگهی بخشی است. که در زمان مناسبی گفتمان آن شکل گرفت (پیش از فرارسیدن عید.) یعنی ایامی که مردم عزم سفر دارند، بنابراین باعث می‌شود توجه به این مقوله که در عمل همان اصلاح رفتار رانندگی است تأثیر بیشتری یابد.
این پویش سه ضلع دارد که در رأس آن مردم‌اند، ضلع دیگر آن خودروسازان هستند و ضلع سومش را مشترکاً (راهنمایی و رانندگی و اداره راه) تشکیل می‌دهند.
میزان تلفات ۲۰ هزار نفر در سال نشان می‌دهد که هیچ کدام از عوامل موثر در این سه ضلع در کار خود نمره قبولی نمی‌گیرند.
همانگونه که جاده‌های کشور حادثه‌خیز و معیوبند. به همان اندازه هم خودروهای غیراستاندارد و ناایمن در ایجاد تصادف نقش داشته و دارند. و بدتر از همه رفتار ناایمن که با انواع و اقسام بی‌احتیاطی‌های ما مردم همراه است.
اخیراً دولت با واگذاری ایران‌خودرو به بخش خصوصی گویا گامی موثر بر اصلاح و تولید کیفیت خودروها برداشته است. اما این اقدامِ کاملی نیست و باید وضعیت خودرو از انحصار درآید و راه واردات باز شود.
تازه پس از آن برای آنکه انبوهی از این خودروهای بی‌کیفیت از چرخه‌‌ی فعالیت خارج شوند زمان زیادی می‌طلبد. همانطور که با مصوبات و تخصیص بودجه‌های عمرانی قرار است جاده‌ها جان تازه‌ای بگیرند. پس می‌ماند اصلاح فرهنگ رانندگی که اتفاقاً کم هزینه‌ترین و موثرترین راه کاهش سوانح جاده‌ای است. نباید فراموش کرد که عامل اصلی تصادفات در ابتدا بی‌احتیاطی است.
هرچند برای اینکه چنین پویشی پایدار بماند و از سال شروع و اعلان آن به تدریج شاهد کاهش میزان تلفات شویم و آن را به یک باور عمومیِ واقعی تبدیل کنیم. شکی نیست که همراهی دولت را هم باید در صحنه داشته باشیم.
